Η επίγνωση τής αρνητικότητας

Αφού μελετώντας κατά πόσο μπορεί κανείς να διατηρεί ακόμη μία θετική στάση χωρίς να αποφύγει την συνειδητοποίηση της αρνητικότητας, έφτασα σε κάποια δοκιμαστικά συμπεράσματα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι συμφωνούν πως η απόκτηση τής επίγνωσης είναι ένα καλό πράγμα. Αλλά διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις για το τι αξίζει να γνωρίζει κανείς. Έτσι, ίσως εσείς μόνο χρειάζεται να μάθετε αυτό που χρειάζεται να μάθετε, και αυτό που χρειάζεται να μάθετε μπορεί να μην είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που άλλοι χρειάζεται να ξέρουν. Και λόγω αυτής της διαφοράς, δεν θα βρείτε να αξίζει τον κόπο να μάθετε κάτι που οι άλλοι θεωρούν ότι αξίζει, που μπορεί να ληφθεί με το λάθος τρόπο αν θεωρήσουν ότι προσβάλλετε τα ενδιαφέροντά τους με το να μην εκτιμάτε πλήρως ό,τι αυτοί εκτιμούν.

Αλλά τι αξίζει να γνωρίζει, και τι δεν αξίζει τόσο πολύ να γνωρίζει κανείς; Για μένα, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να γνωρίζω τα στατιστικά στοιχεία του μπέιζμπολ, τι συνέβει στην τρίτη σεζόν του Νόμος και Τάξη, πώς να πλέκω, πόσοι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από Ισραηλινούς τον περασμένο μήνα σε σχέση με αυτόν το μήνα, πώς να γράφω καλά με καλλιγραφικούς χαρακτήρες, την θεωρία των χορδών, τα τελευταία κύρια άρθρα των γάμων των ομοφυλοφίλων, ή γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι μισούν τον Ομπάμα (γιατί το ήξερα αυτό ήδη από το 2008).

Ωστόσο, οι φανατικοί των σπορ θα με αποκαλούσαν λαπά επειδή δεν παρακολουθώ μπέιζμπολ, οι οπαδοί της τηλεόρασης θα με αποκαλούσαν βαρετό επειδή δεν παρακολουθώ το Νόμος και Τάξη, και οι πολιτικοί ακτιβιστές θα με αποκαλούσαν ανίδεο επειδή δεν δίνω προσοχή στα τελευταία νέα από την Μέση Ανατολή. Και παρομοίως, αν τους έλεγα ότι ενδιαφέρομαι να γνωρίζω τις αρχές τής πνευματικότητας, πώς να χρησιμοποιώ την διαίσθησή μου μαζί με κριτική σκέψη, πώς οι υπερδιαστατικές σκοτεινές δυνάμεις λειτουργούν και τους τρόπους για την αντιμετώπιση των μεθόδων τους, κτλ. … αυτοί οι άνθρωποι θα αντιδρούσαν με “Εε; είσαι τρελός, αδερφέ.”

Άρα αυτό μου λέει ότι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικά συστήματα αξιών και διαφορετικά επίπεδα δεκτικότητας στις υψηλότερες τάξεις της αντικειμενικότητας. Υπάρχει μία τεράστια διαφορά μεταξύ των βαθμών τής αντικειμενικότητας και των τάξεων τής αντικειμενικότητας. Το πρώτο απλώς σημαίνει να γίνεστε πιο εκλεπτυσμένοι στην γνώση σας σε έναν συγκεκριμένο τομέα, ενώ το δεύτερο σημαίνει να το υπερβαίνετε για να βρείτε την γνώση που έχει περισσότερη σημασία στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων.

Η πολιτική συνείδηση είναι υψηλότερης τάξης από την συνείδηση των αθλητικών στατιστικών στοιχείων, αλλά η μεταφυσική συνείδηση είναι υψηλότερης τάξης από την πολιτική συνείδηση. Αν δεν γνωρίζετε την διαφορά μεταξύ βαθμού και τάξης, τότε κάποιος του οποίου η γνώση είναι υψηλότερης τάξης θα σας φανεί να είναι χαμηλότερου βαθμού, και σίγουρα θα τον/την αποκαλέσετε ηλίθιο/ηλίθια και ανίδεο/ανίδεη επειδή δεν συγκεντρώνει ενέργεια όπου εσείς την τοποθετείτε.

Τέλος πάντων, εδώ είναι μερικές ερωτήσεις που κάνω για να διαπιστώσω εάν πραγματικά κάτι αξίζει να το γνωρίζω:

• Είναι αυτό κάτι που χρειάζεται πραγματικά να ξέρω;

• Με κάνει καλύτερο άνθρωπο;

• Θα αποφύγω προβλήματα αργότερα αν το μάθω τώρα;

• Μου λέει κάτι σημαντικό που δεν γνωρίζω ήδη;

• Με βοηθά να θυμηθώ κάτι που ξέρω αλλά είχα ξεχάσει;

• Θα ξεκαθαρίσει τα διλήμματα, τις συγχύσεις, τις λανθασμένες αντιλήψεις, και τα παράδοξά μου;

• Θα με ενδυναμώσει με κάποιο τρόπο;

• Θα με βοηθήσει να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου και την σχέση μου με τον κόσμο;

• Θα με φέρει πιο κοντά στην εκπλήρωση των δυνατοτήτων μου;

• Θα είναι αυτό σημαντικό μία μέρα, ακόμα και αν δεν φαίνεται εφαρμόσιμο τώρα;

• Με ελευθερώνει από χειραγώγηση που συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή δεν το γνωρίζω;

• Είναι καθόλου σχετικό στο να με βοηθήσει να καταλάβω και να κάνω ό,τι είμαι εδώ για να κάνω;

• Με βοηθά με κάποιο τρόπο να είμαι αυτός που πραγματικά είμαι;

• Τι θα συμβεί αν συνεχίσω χωρίς να το ξέρω;

Ένας λόγος που το αναφέρω αυτό είναι επειδή ορισμένες ειδήσεις είναι παλιά νέα για μένα, όμως έχουν ένα αρκετά σαφές αρνητικό σοκαριστικό στοιχείο. Εννοώ, είναι γραμμένες για να σας κάνουν να ξαναζήσετε ό,τι πέρασε το τελευταίο θύμα, όλα στο όνομα του να σας κρατούν ενήμερους για τον κόσμο. Τώρα, η ιδέα πίσω από την μεταστοιχείωση του αρνητικού σε θετικό είναι ότι όταν σας δίνεται ένα νέο κομμάτι της επίγνωσης, μπορεί να είναι σοκαριστικό και αν δεν είστε παρόντες στον εαυτό σας τότε μπορεί να υποκύψετε σε μία μηχανική αρνητική αντίδραση που εξαντλεί τα αποθέματα τής ζωτικής ενέργειά σας. Η μεταστοιχείωση είναι ένας τρόπος να παίρνετε συνειδητότητα χωρίς να χάνετε ενέργεια ή να τραυματίζετε το λεπτό σώμα σας.

Αλλά αν μία είδηση δεν έχει τίποτα παραπάνω που χρειάζεται να γνωρίζετε πέρα από τον τίτλο, τότε το να εκθέτετε τον εαυτό σας σε σοκ είναι σαν να ρίχνετε νομίσματα σε ένα άδειο μηχάνημα αυτόματης πώλησης. Τα σοκ από μόνα τους δεν είναι το προκείμενο, αλλιώς ίσως να αγοράσετε και να παρακολουθήσετε επίσης ολόκληρο το πακέτο των DVD Faces of Death και να γίνετε “γνώστες” στο πώς είναι να πεθαίνει κανείς με εκατό διαφορετικούς τρόπους.

Έτσι, για χάρη του να είστε άψογοι με την ενέργειά σας, καλύτερα να παίρνετε μια επιστροφή της γνώσης για την ενέργεια που επενδύετε, που σημαίνει να παρατηρείτε τι χρειάζεται να ξέρετε και να μεταστοιχειώνετε την οποιαδήποτε αρνητική ενέργεια που παράγετε σε θετική. Αλλά πώς να μεταστοιχειώνετε; Λοιπόν, η γνώση μόνη της είναι άδεια αν απλώς αποστηθίζεται, αλλά αν παρατηρείτε τον εαυτό σας, γυρίσετε εσωτερικά και πάρετε μία αναλαμπή ενόρασης για το πώς αυτή η γνώση ταιριάζει στην ευρύτερη εικόνα, αν δεχτείτε μία εσωτερική αίσθηση αναγνώρισης που επιφέρει πραγματική κατανόηση, τότε αυτό από μόνο του είναι που αντιστρέφει την πολικότητα από αρνητική σε θετική και σας μεταφέρει με κβαντικό άλμα σε μία υψηλότερη τάξη τής αντικειμενικότητας.